طراحی پایپینگ (بخش دوم)، کد،طراحی و ساخت (قسمت هشتم)

۱۳۹۸/۰۲/۱۴ ۱۷:۲۱:۳۷

عناصر طراحی:

در اولین پاراگراف این بخش از مقاله، "طراحی پایپینگ"، عمل طراحی سیستم های پایپینگ برای یک واحد همراه با گردهم آوردن تعداد از قطعات فنی در جهت برقراری انطابق بین مجموعه مشخصی از الزامات در یک حوزه مشخص را تشریح نمودم.

به شدت ساده است، و واقعا کل تجربه، پیش زمینه فنی یا تخیل مورد نیاز برای اجرای چنین وظیفه ای را به نمایش نمی گذارد. تجربه مولفه اصلی به حساب می آید. این بدان دلیل است که فارغ از توانایی ذاتی که یک طراح می تواند داشته باشد، دانش مورد نیاز از آموزش رسمی به دست نمی آید بلکه با درگیر شدن طولانی مدت در خود فرآیند همراه با یادگیری رسمی در کنار آن محقق می شود.

یادگیری مستمر می تواند به صورت کلاس های منظم باشد به صورتی که یک مربی در یادگیری و فهم الزامات و محدودیت های فیزیکی سیستم های مختلفی که طراحی آن ها بر عهده شماست و شما در آن صنایع مشغول به کار خواهید شد، اثربخش باشد.

از آن جایی که پوشش تمام و کمال تمامی المان های طراحی خارج از حوصله این مقاله است، به موضوعات کلیدی می پردازم. و این حتی در حد مقدمه هم نیست. به بحث و بررسی فلنج ها، پرداخت سطح داخلی لوله، عامل درز جوش، ضخامت جداره، MAWP/MADP، دما - فشار طراحی، و انباشت بار.

فلنج ها :

در فرآیند یادگیری، برخی از طراحان (من مهندسین را هم در نظر می گیرم) برخی از ابتداییات مهم را نادیده گرفته و مستقیما سر اصل مطلب می روند. می توان به این مورد اشاره نمود :

در بخش I این مجموعه از مقالات، به بررسی فلنج های ASME و طبقه بندی های آن ها پرداختیم. بسیاری از طراحان با طبقه بندی های فلنجASME آشنایی دارند همچون 150، 300، 400 و... . حتی به صورت کلامی نیز فلنج 150 پوندی جا افتاده بوده و در صنعت استفاده می شود، کلاس 150 نشانه و علامت صحیحی است.

شاید ندانید که نشانه گذاری کلاس یک ضریب در محاسبه تعیین فشار کاری فلنج می باشد. این محاسبه بدین صورت است :

(eq.1) که در آن :