نتیجه ای یافت نشد.
شیرهای پروانه ای از خانواده شیرآلات صنعتی با دیسک های Quarter-turn (یک چهارم گردش) هستند. منظور از "پروانه" در این شیر دیسک متصل شده به میله (ساقه) است. شیرهای پروانه ای ساختاری نسبتاً ساده دارند. اجزای اصلی شیرهای پروانه ای عبارتند از: بدنه (Body) ، آب بند (Sealing)، دیسک (پروانه) و ساقه (Stem).
در شیر پروانه ای معمولی، ساقه و دیسک در مرکز مجرا به هم متصل شده اند، و امتداد ساقه در خارج از شیر به یک اهرم یا دسته وصل می شود. در حالت بسته، دیسک و اهرم عمود بر جریان قرار دارند و دیسک مانع از عبور جریان می شود. هنگامی که اهرمِ شیر را 90 درجه بچرخانیم، دیسک از نشیمنگاه (Seat) شیر دور می شود و خود را موازی با جریان قرار می دهد. این چرخش جزئی اجازه می دهد تا جریان برقرار شده و از شیر عبور نماید.
شیرهای پروانه ای بیشتر برای سرویس های On/Off و در شرایطی خاص نیز برای تنظیم جریان (هنگامی که سرعت جریان عبوری از شیر 1m/s باشد.) مورد استفاده قرار می گیرند و به دلیل وزن کم، حجم کم، هزینه پایین و بهره برداری سریع بسیار محبوب هستند.
شیرهای پروانه ای در طرح های متنوعی تولید می شوند که هر یک از آنها کاربردهای خاص و دامنه فشاری خود را دارند. شیرهای پروانه ای را می توان با توجه به طراحی بسته شدن دیسک، طراحی اتصالشان به خطوط و نوع عملگر این شیرها طبقه بندی کرد.
شیر پروانه ای بسته به موقعیت ساقه در رابطه با دیسک و زاویه نشیمنگاه که در آن بسته می شود، می تواند متمرکز یا خارج از مرکز باشد.
در شیر پروانه ای متمرکز ساقه در وسط دیسک قرار دارد و از وسط دیسک می گذرد.
طراحی دیسک شیر پروانه ای غیر متمرکز بدین صورت است که ساقه از وسط دیسک عبور نمی کند بلکه از پشت پشت دیسک عبور می کند. هنگامی که ساقه درست در پشت خط مرکزی دیسک قرار گرفته است، شیر را single-offset می نامند.
شیرهای پروانه به روش های مختلفی می توانند به سیستم لوله کشی متصل شوند. اتصال های رایج این شیرآلات عبارتند از اتصال فلنجی، اتصال ویفری و اتصال لاگ.
شیر پروانه ای ویفری، اقتصادی ترین مدل از این شیر است و بین دو فلنج لوله بسته می شود. شیرهای پروانه ای ویفری میراب فضای کمی را اشغال می کنند و نیاز به واشر برای آب بندی ندارند زیرا لاستیک داخل شیر به فرم U بوده و تا لبه های بدنه آن را پوشش می دهد. استفاده از واشر آب بندی در این شیر، عملکرد شیر را مختل می نماید.
شیر پروانه ای فلنجدار، شیری است که در دو طرف آن فلنج برای اتصال به خطوط نصب شده و گران تر از شیرهای ویفری و لاگ می باشند.
شیر پروانه ای فلنجدار میراب در سایزهای 4" تا 100" اینچ تولید می شوند و استاندارد فلنج آن ها مطابق با استاندارد DIN EN 1092-1 است. این شیرها برای آب بندی نیاز به واشر و یا گسکت دارند.
شیر پروانه ای لاگ همانند شیرهای ویفری بین دو فلنج قرار می گیرد با این تفاوت که در بدنه این شیرها سوراخ هایی تعبیه شده تا پیچ های فلنج از آن عبور کرده و اتصالی مقاوم به فلنج ها را تشکیل دهد. شیرهای پروانه ای لاگ برخلاف مدل ویفری، وزن لوله کشی را از طریق بدنه شیر تحمل می کنند.
شیرهای پروانه ای را می توان بصورت دستی به وسیله اهرم یا گیربکس و یا بصورت اتوماتیک و توسط محرک های برقی ، پنوماتیک یا هیدرولیک باز یا بسته کرد.
دریچه های پروانه ای با قابلیت تنظیم دستی ارزان و کارآمد هستند. دو روش متداول این عملگرها عبارتند از:
عملگر اهرمی: برای شیرهای پروانه ای با سایز کوچک معمول است و قادر به قفل شدن در موقعیت باز ، نیمه باز و بسته است.
عملگر گیربکسی: این عملگرها برای شیرهای پروانه ای با سایز متوسط طراحی شده اند و از جعبه دنده برای باز و بسته شدن استفاده می کنند. عملگرهای گیربکسی نیز قابلیت قفل خودکار دارند و برای باز و بسته شدن به نیروی کمری نیاز دارند.
این عملگرها همانطور که از نام آن ها مشخص می باشد بدون نیاز به نیروی دست و توسط کلید یا از راه دور عمل کرده و شیر را باز و بسته می کنند.
عملگر برقی: ساقه شیر توسط موتور الکتریکی باز و بسته می شود.
پنوماتیک: این عملگر از نیروی هوای فشرده برای جابجایی دیسک شیر استفاده می کند.
هیدرولیک: این عملگر توسط فشار هیدرولیکی پیستون یا دیافراگم شیر را برای باز و بستنه کردن آن جابجا می کند.
اشتراک گذاری
